Miernik TDS — do czego służy? 

Nie tylko badania na tle fizykochemicznym czy mikrobiologicznym mają znaczenie dla zdatności wody do spożycia. W równym stopniu liczy się TDS, czyli ilość substancji stałych rozpuszczonych w cieczy. Parametr ten można określić za pomocą specjalnego miernika. Sprawdź, jak działa to urządzenie i jak odczytywać wyniki analizy.

TDS — co to znaczy?

TDS (ang. Total Dissolved Solids) to parametr, za pomocą którego określa się zawartość w wodzie wszystkich ruchomych, naładowanych jonów. Na podstawie wyników można ocenić czystość wody przeznaczonej do picia lub stwierdzić, że nie nadaje się w tym celu.

TDS wody polega na szczegółowym określeniu zawartości w cieczy:

• soli rozpuszczonych i ich rodzaju,
• minerałów, 
• pierwiastków rozpuszczonych w danej objętości.

Do określenia TDS wykorzystuje się miligramy w przeliczeniu na jednostkę objętości wody. 

TDS wody przydaje się również do pomiaru jej przewodności. Służy do tego jednostka ppm. Preferowaną przewodność wody przeznaczonej do picia reguluje Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2017 roku w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. 

Zgodnie z jego zapisami ten parametr nie powinien mieć wartości wyższej niż 2500 µS/cm, a więc około 1250 ppm. Im wyższa będzie ta liczba, tym bardziej woda nie będzie nadawała się do spożycia.

Jak mierzy się TDS wody?

Do analizy TDS wody wykorzystuje się specjalne urządzenie zwane miernikiem TDS. Jego zadaniem jest wykrycie organicznych cząsteczek, które zwiększają poziom przewodności (ppm) wody.

Na podstawie wyniku z miernika TDS można sprawdzić, ile soli rozpuszczonych znajduje się w wodzie, ale także jakie szkodliwe dla zdrowia pierwiastki zawiera. Miernik dostarcza informacji o ewentualnej zawartości w cieczy:

• niklu,
• ołowiu,
• miedzi,
• azotanów,
• kadmu,
• arsenu.

Sama obsługa miernika TDS nie powinna sprawiać problemu, a wynik jest precyzyjny. Aby przeprowadzić test TDS wody:

1. uruchom urządzenie i na chwilę zanurz w próbce wody;
2. odczekaj ok. 5 sekund, aż wynik na wyświetlaczu się ustabilizuje;
3. po tym czasie możesz uznać wynik za miarodajny.

Jeśli wykorzystujesz w domu filtr odwróconej osmozy, aby uzdatniać wodę do spożycia, ppm na mierniku powinno być jak najniższe, czyli ok. 10 ppm. Analiza niefiltrowanej wody da wynik znacznie wyższy, rzędu nawet kilku tysięcy ppm. Będzie to jednocześnie oznaczało dużą twardość wody.

Jak interpretować wynik z miernika TDS?

Miernik pomaga uzyskać pewność, że woda, z której na co dzień korzystasz, jest bezpieczna. Zawartość ppm powinna być w niej zatem jak najniższa, a średnia pożądana wartość przy pomiarach TDS to 51-200 ppm. 

Jeżeli natomiast wynik przekracza 300 ppm, mówi się o wysokiej wartości pomiaru, który powinien Cię zaalarmować.

Skąd w wodzie biorą się rozpuszczone substancje?

Zanim woda trafi do przewodów kanalizacyjnych, ma styczność z różnymi powierzchniami, a tym samym z zanieczyszczeniami. Nierzadko mają one charakter organiczny. Inne wynikają z zanieczyszczeń powstałych na skutek działalności przemysłowej czy rolniczej. Wyjątkowo szkodliwe są pestycydy lub inne rodzaje nawozów. Woda styka się także z powietrzem i skałami, w wyniku czego może nasycać się siarką, azotem czy żelazem.

Dlaczego miernik TDS się przydaje?

Z miernika TDS warto korzystać regularnie. Dlaczego? W wodzie znajduje się określona ilość substancji rozpuszczalnych, które pojawiają się tam podczas filtracji przez glebę. Do jej skażenia może dojść właściwie w każdym momencie, np. w wyniku kontaktu ze ściekami. Poziom ppm może wówczas niepostrzeżenie wzrosnąć, a woda szkodzić zdrowiu.

Zbyt duża ilość substancji rozpuszczonych w wodzie wpływa również negatywnie na:

• zapach i smak cieczy,
• instalację kanalizacyjną,
• działanie sprzętu AGD.

Co zrobić, jeśli TDS wody jest zbyt wysokie?

Istnieje kilka metod, za pomocą których można zmniejszyć ilość ppw w wodzie:

• odwrócona osmoza,
• wykorzystanie filtrów z węglem aktywnym,
• dejonizacja wody,
• destylacja.

Oto krótka charakterystyka niektórych z nich.

Proces odwróconej osmozy

Odwrócona osmoza polega na przenikaniu zanieczyszczonej cieczy przez specjalną membranę za sprawą odpowiednio wysokiego ciśnienia. W efekcie woda ląduje w pojemniku z roztworem i mniejszym stężeniu. W ten sposób substancje rozpuszczone zostają z niej wyizolowane. Odwrócenie polega na zmianie kierunku ciśnienia, które zachodzi w klasycznej osmozie.

W ten sposób oczyszcza się m.in. ścieki z przemysłu papierniczego czy spożywczego. Można zyskać nie tylko oczyszczoną wodę, ale także cenne substancje. Odwrócona osmoza nie wymaga dużych nakładów energii, a jest jednocześnie niezwykle skuteczna.

Filtracja z węglem aktywnym

Ten proces polega na wykorzystaniu adsorpcji, w ramach której węgiel aktywny – jako ciało stałe – usuwa związki rozpuszczone w wodzie. Węgiel ten powstaje w określonych warunkach – aby był skuteczny, powinien osiągnąć jak największe pole powierzchni. Najlepszy wynik to przedział między 500 a 1500 m2/g. 

Dejonizacja wody

Dejonizacja to inaczej demineralizacja, w drodze której woda przedostaje się między dodatnią a ujemną elektrodą. Jej efektem jest oddzielenie od cieczy jonów dodatnich w kierunku ujemnej elektrody i jonów ujemnych w kierunku dodatniej elektrody. 

Na co dzień korzystasz z dzbanków filtracyjnych lub innych domowych metod oczyszczania wody? Nie rezygnuj z regularnych pomiarów TDS. Miernik jest łatwo dostępny na rynku i równie przystępny w obsłudze.